Η Ρωμαϊκή Κασσιόπη βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο του νησιού, όπου βρίσκεται το σύγχρονο το χωριό της Κασσιόπης. Η τοποθεσία βρίσκεται στη ναυτική διαδρομή που οδηγεί από τη Δύση προς την Ανατολή και το αντίστροφο και στην είσοδο του Στενού της Κέρκυρας. Απέχει μόλις 7 μίλια από τις ακτές της Ιλλυρίας, οπότε ήταν κοντά σε έναν άλλο σημαντικό χερσαίο δρόμο, την Εγνατία. Η Εγνατία Οδός ένωνε όλες τις σημαντικές ρωμαϊκές πόλεις στα εδάφη της σημερινής Ελλάδας και Αλβανίας. Επιπλέον, ο δρόμος που οδηγούσε από τη Φοινίκη προς το λιμάνι του Ογχησμού, (Στους Άγιους Σαράντα της Αλβανίας σήμερα) πρέπει να ήταν μεγάλης σημασίας καθώς συνέδεε το Στενό με την ηπειρωτική χώρα της αρχαίας Ηπείρου. Στην Κασσιόπη, υπάρχουν δύο φυσικά λιμάνια κλειστού τύπου στα δύο μέρη της χερσονήσου. ‘Ωντας κλειστά, προσέφεραν καταφύγιο καταφύγιο τόσο από τις κακές καιρικές συνθήκες όσο και από εχθρικές επιθέσεις σε σκάφη. Αντιθέτως, το λιμάνι του Ογχησμού είναι ανοιχτού τύπου και οι ακτές της Βόρειας Ηπείρου δε διαθέτουν φυσικό λιμάνι. Η Κασσιόπη είναι ουσιαστικά το πρώτο ασφαλές αγκυροβόλιο που μπορεί να βρει ένα πλοίο αφού έχει πλεύσει ανοιχτά της Αδριατικής Θάλασσας. Τα δύο λιμάνια της Κασσιόπης είναι αρκετά βαθιά ώστε να φιλοξενήσουν πλοία μεγάλου μεγέθους. Επιπλέον, η πεδιάδα που βρίσκεται σε συνέχεια των λιμανιών, είναι κατάλληλη για την αποθήκευση εμπορευμάτων και για την ανάπτυξη εμπορικών-ναυτικών εγκαταστάσεων και ενός χωριού. Η Κασσιόπη ήταν το πιο ιδανικό από οποιοδήποτε άλλο φυσικό λιμάνι της βορειοδυτικής Κέρκυρας. Ολόκληρη η περιοχή είναι πλούσια σε δύο σημαντικά υλικά: ασβεστόλιθο και ξύλο. Το πρώτο βρίσκεται σε αφθονία στη δυτική πλευρά του όρους Παντοκράτορα – πέντε λατομεία αναφέρονται τον 19ο αιώνα. Ως εκ τούτου, υλικά για την κατασκευή οχυρώσεων και των ρωμαϊκών κτιρίων της πόλης βρίσκονται σε αφθονία. Το ξύλο, επίσης άφθονο στο βουνό, ήταν χρήσιμο τόσο για τη θέρμανση όσο και για την κατασκευή πλοίων. Η παροχή νερού στην πόλη ήταν εύκολη, κυρίως με βάση τα πηγάδια, που βοηθούσαν οι συχνές βροχές. Η περιοχή είναι φημίζεται μέχρι τις μέρες μας για τα γλυκά της νερά.
More